Het voorbije jaar was er één van paradoxen. Ondanks de terugkeer van Donald Trump naar het Witte Huis, toenemende geopolitieke spanningen en een groeiende economische fragmentatie, zijn de financiële markten blijven stijgen. Welkom in het tijdperk van het gigantisme: de S&P 500 nadert de 7.000 punten, Nvidia heeft de kaap van 5.000 miljard dollar marktkapitalisatie doorbroken — meer dan het BBP van Frankrijk! — en de technologiesector noteert meer dan 30% rendement op twaalf maanden. Het vertrouwen houdt stand — soms zelfs tegen de stroom in.
Maar achter de beursrecords blijven kwetsbaarheden bestaan, en de hoogte van de markt voedt tegelijk de angst voor de val. Waardeketens worden hertekend in naam van veiligheid en soevereiniteit, internationale governance verzwakt en nieuwe machtsblokken ontstaan. De wereldeconomie heeft zich voortbewogen over een smalle kam: ondersteund door technologische revolutie en een soepelere monetaire politiek, maar blootgesteld aan blijvende structurele en politieke spanningen.
Navigeren in deze gefragmenteerde omgeving vraagt om een lucide en selectieve blik. In 2026 zullen de markten opnieuw moeten laveren tussen beloftes van innovatie en geopolitieke risico’s. De vraag is niet langer óf de wereldorde verandert, maar hoe men daar op een intelligente manier in kan investeren.
